Wdrożenie Ustawy 2.0 na Uniwersytecie Warszawskim – reforma uczelni czy nowy podział władzy?

Abstrakt

Tematem artykułu jest studium przypadku procesu dostosowywania ustroju Uniwersytetu Warszawskiego do przepisów Ustawy 2.0. Przeanalizowany został proces powstawania i uchwalania nowego statutu uczelni. Reforma dała rektorowi podstawę do zmiany całej struktury władzy na uniwersytecie. Analiza studium przypadku UW prowadzi do trzech zasadniczych konkluzji: (1) Grupy, które odegrały kluczową rolę w procesie decyzyjnym: rektor, dziekani, studenci, dysponowały określonymi zasobami i narzędziami: silną reprezentacją w senacie, zdolnością do negocjacji z innymi grupami i przekonania niezdecydowanych senatorów, biegłą znajomością Ustawy 2.0 i umiejętnością posługiwania się przepisami prawa jako narzędziem decydującym o słuszności danych rozwiązań; (2) W senacie ukształtowała się główna oś konfliktu o wizję przyszłości uniwersytetu: po jednej stronie znalazł się rektor – stojący na stanowisku, że centralizacja jest niezbędna do osiągnięcia celów stawianych przez uniwersytet; po drugiej większość środowisk wydziałowych – które opowiadały się za pozostawieniem wszystkiego tak, jak było do tej pory; (3) Na przedstawienie alternatywnej propozycji reformowania uniwersytetu zabrakło miejsca z uwagi na ograniczony czas, istniejący układ sił w senacie i dominujące wizje kierunku zmian na UW.