Zarządcy o dyskursie zarządczym. Badania nad regułami krytyki eksperckich wzorców komunikowania publicznego

Abstrakt

Artykuł poświęcony jest dwóm zagadnieniom. Po pierwsze, prezentuje eksploracyjne badania nad związkami między dyskursem publicznym a światem pracy. Po drugie, przedstawia zastosowaną w tych badaniach procedurę, mającą w zamierzeniu stanowić metodologiczną propozycję dla badaczy dyskursu i socjologów pracy. Najpierw przedstawiony zostaje podstawowy problem teoretyczny, którego dotyczyło badanie – zagadnienie cywilizowania uprzedmiotowienia. W dalszej kolejności następuje omówienie celu badań i zastosowanej procedury, a także – równie istotny, co kontrowersyjny – wątek posługiwania się w analizie dyskursu danymi wywołanymi. Centralnym punktem czynionych w artykule uwag jest analiza rozmowy korporacyjnych menedżerów. Uczestnicy rozmowy dyskutują nad tekstem zawierającym nieoczywiste przejawy uprzedmiotowienia ludzkich aspektów pracy. Analiza tej rozmowy pozwala zrekonstruować dwa sposoby (dwa repertuary interpretacyjne), przy użyciu których uczestnicy wzajemnie przekonywali się o swoim krytycznym nastawieniu do tekstu. Wnioski z badań dotyczą przede wszystkim możliwości i ograniczeń owego zmysłu krytycznego uczestników. Artykuł kończy się uwagami o ewentualnych możliwościach poszerzenia granic zdroworozsądkowej krytyki dyskursu zarządczego dzięki środkom analizy dyskursu.