Is it Possible for a Classic Biography of a Writer to Age Well? Marietta Chudakova on Mikhail Bulgakov
DOI:
https://doi.org/10.26485/ZRL/2021/64.2/3Keywords:
Mikhail Bulgakov, Marietta Chudakova, Master and Margarita, biography, narrative, authenticityAbstract
The article addresses the issue of generic and cognitive attractiveness of a monograph based on the work of Marietta Chudakova entitled, Mikhail Bulgakov: The Life and Times, which was published with a more than thirty years delay. The main purpose of the sketch is the reflection on the biography author’s research project, the methodology, the connection between the research sources and the writing strategy to which the structure of this article is devoted. The introduction of the article describes how the author realized the proposed honesty and authenticity while adopting a certain research method that is perceived ethically. The next part of the article focuses on the implemented methods which are mainly used in the fields of history and literary studies while using certain sources such as archives and witness accounts that are not accessible for modern researchers. The last part of the article concentrates on the influence of “me” as an author on the way the narrative of the biography is conducted. The analysis of the given problems allowed the results of a particular research work to be seen. It also showed how a documental biography may be still attractive to a reader despite the changes in reception.
References
Aleksiej Warłamow, „Michaił Bułhakow. Biografia Mistrza”, tłum. Margerita Bartosik, Świat Książki, Warszawa 2017 [rec.] (2017), Wśród wydawców, „Przegląd Polityczny”, nr 145/146, http://przegladpolityczny.pl/wsrod-wydawcow-pp-145146 [dostęp: 24.03.2021].
Andrzej Drawicz „Mistrz i diabeł. O Michale Bułhakowie”, Znak, Kraków, 1990, s. 376 [rec.] (1991), „Credo”, nr 5, s. 36–37.
Antoniuk Mateusz (2019), Pisanie Herberta. O (i wokół) nowej biografii autorstwa Andrzeja Franaszka, „Teksty Drugie”, nr 1.
Badania biograficzne i narracyjne w perspektywie interdyscyplinarnej. Aplikacje — Egzemplifikacje — Dylematy metodologiczne (2016), red. nauk. Piorunek M., Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań.
Bejrowski Piotr (2020), Marietta Czudakowa — „Michaił Bułhakow. Życie nieoczywiste” — recenzja i ocena, „HistMag.org” 16.07, https://histmag.org/Marietta-Czudakowa-Michail-Bulhakow.-Zycie-nieoczywiste-recenzja-i-ocena-20963/ [dostęp: 3.10.2020].
Biograficzne badania nad twórczością. Teoria i empiria (2016), red. Modrzejewska-Świgulska M., Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź.
Biografie nieoczywiste. Przełom, kryzys, transgresja w perspektywie interdyscyplinarnej (2018), red. Karkowska M., Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź.
Bożko Magdalena (2017), Aleksiej Warłamow „Michał Bułhakow. Biografia mistrza”, „DziennikWschodni.pl”, 21 listopada, www.dziennikwschodni.pl/co-gdzie-kiedy/recenzje-ksiazek/aleksiej-warlamow-michal-bulhakow-biografia-mistrza,n,1000209083.html [dostęp:13.03.2021].
Bratkowski Piotr (2018), Mistrz i jego Piłaci, „Newsweek”, nr 2.
Bułhakow Michaił (1988), Mistrz i Małgorzata, tł. I. Lewandowska, W. Dąbrowski, Czytelnik, Warszawa.
Całek Anita (2012), Adam Mickiewicz — Juliusz Słowacki. Psychobiografia naukowa, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.
Całek Anita (2013), Biografia naukowa: od koncepcji do narracji Interdyscyplinarność, teorie, metody badawcze, Wydawnictwo UJ, Kraków.
Chrzanowski Maciej (1988a), Los Bułhakowa, „Literatura”, nr 6.
Chrzanowski Maciej (1988b), Prawda i legenda Michała Bułhakowa, „Literatura”, nr 6.
Cymbrykiewicz Joanna (2019), Biografia jako pretekst. Modele współczesnych duńskich biofikcji, Wydział Neofilologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Poznań.
Czudakowa Marietta (1981), „Mistrz i Małgorzata” Michała Bułhakowa. Dzieje tworzenia, przeł. Adam Pomorski. „Literatura na Świecie”, nr 9.
Chudakova Marietta (1988), Zhizneopisaniye Mikhaila Bulgakova [w:] Zhizneopisaniye Mikhaila Bulgakova – chitat’ onlayn besplatno polnuyu versiyu (ves’ tekst tselikom), https://libking.ru/books/nonf-/nonf-biography/184243-marietta-chudakova-zhizneopisanie-mihaila-bulgakova.html#book [dostęp: 1.03.2021].
Czudakowa Marietta (2020), Michaił Bułhakow. Życie nieoczywiste, przeł. M. Bartosik, Wydawnictwo Akademickie SEDNO, Warszawa.
Drawicz Andrzej (1987), Mistrz i diabeł (Michał Bułhakow). (Na prawach rękopisu), Uniwersytet Jagielloński, Kraków.
Drawicz Andrzej (1990), Mistrz i diabeł. O Michale Bułhakowie, Wydawnictwo Znak, Kraków.
Drawicz Andrzej (2002), Mistrz i diabeł. Rzecz o Bułhakowie, Wydawnictwo MUZA, Warszawa.
Duda Katarzyna (1991), Andrzej Drawicz, Mistrz i diabeł. O Michale Bułhakowie. Wydawnictwo „Znak”, Kraków 1990, s. 377, „Ruch Literacki”, z. 3.
el (2001), Zaszczuty, „Przegląd”, nr 6.
Fast Piotr (1991), „Mistrz i Małgorzata” Bułhakowa. Pisarz — epoka — powieść, Polska Akademia Nauk, Katowice.
Fast Piotr (1991), Studium czy powieść, „Twórczość”, nr 5.
[Fiałkowski T.] Lektor (1997), Portret pisarza, „Tygodnik Powszechny”, nr 29.
Florczak Zbigniew (1991), Książka o Bułhakowie, „Nowe Książki”, nr 1.
Gałązka Ewa (2018), Aleksiej Warłamow, „Michaił Bułhakow. Biografia Mistrza”, „e-teatr.pl”, https://e-teatr.pl/biografia-mistrza-a255981 [dostęp: 13.03.2021].
Gourg Marianne (1997), Michał Bułhakow 1891–1940. Mistrz i jego los, przeł. J. Waczków, Czytelnik, Warszawa.
Goźliński Paweł (2017), 7 prezentów z dużą dawką emocji od Pawła Goźlińskiego, „Książki. Magazyn do czytania”, nr 4, 21 listopada.
( JAZ) (2000), Popularna biografia Bułhakowa, „Trybuna”, nr 166.
Kafar Marcin (2011), Biografie naukowe. Perspektywa transdyscyplinarna, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź.
Karpiński Marek (1991), Diabeł tkwi w szczegółach, „Puls”, nr 2.
Kiec Izolda (1992), O detektywach i badaczach literatury, „Czas Kultury”, nr 41.
Kitrasiewicz Piotr (2018), Artyści w cieniu Stalina. Opowieści biograficzne, Wydawnictwo MG.
Knigi Lidii Yanovskoy, https://dvm19914.wixsite.com/lidiya-yanovskaya/books [dostęp:28.06.2021].
Korcz Karolina (2008), „Mistrz i Miasto” Mirona Pietrowskiego w ujęciu postkolonialnym, „Porównania”, nr 5.
Korcz Karolina (2019), Biografia bez hagiografii. O „Michaile Bułhakowie” Aleksieja Warłamowa [w:] Literatura zza granic Polski w XXI wieku. Diagnozy — Prognozy — Prowokacje: Wschód,
red. Taborska K., Czabańska-Rosada M., Panasiuk I., seria: „Zeszyty Humanistyczne AJP”, Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim, Gorzów Wielkopolski.
Kowalczyk Janusz R. (1997), Mistrz i jego los, „Rzeczpospolita”, nr 176, dod. „Rzeczpospolita i Książki”, nr 9, s. III.
Krawiecka Ewa (2008), Apokalipsa według Michaiła Bułhakowa. Przestrzeń i symbolika „Mistrza i Małgorzaty”, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań.
Lasotowa Rozalia [LAS] (1984), Pierwsza książka o Bułhakowie, „Życie Literackie”, nr 51.
LB (2017), Księga o Bułhakowie, „Wprost”, nr 47.
Lektor (2000), Wśród książek. Jeszcze raz o Bułhakowie, „Tygodnik Powszechny”, nr 30.
„Literatura Radziecka” (1988), nr 7.
MAC (2000), Michaił Bułhakow, „Gazeta Wyborcza”, nr 59.
(mer) (1997), Mistrz i autokrata, „Forum Akademickie”, nr 10.
Nasiłowska Anna (2019), Porządki w bibliotece, „Teksty Drugie”, nr 1.
Pietrowski Miron (2004), Mistrz i Miasto. Kijowskie konteksty Michaiła Bułhakowa, tł. I. Kuźmina, A. Jezierska, Poznań.
Popoff Anna (2015), Żony w cieniu mistrzów literatury rosyjskiej, z ang. przeł. A. Siewior-Kuś, Świat Książki, Warszawa.
Przebinda Grzegorz (2019), Mogarycz i inni. Dramatyczne losy kanonu tekstowego „Mistrza i Małgorzaty”, „Przegląd Rusycystyczny”, nr 3.
Radgowski Michał (1997), Jak zaszczute zwierzę, „Nowe Książki”, nr 9.
Ratajczak Mirosław (2020), Pochwała nieoczywistości, „Odra”, nr 11.
Rosner Katarzyna (2006), Narracja, tożsamość i czas, Universitas, Kraków.
Schoeller Wilfried F. (2000), Nowa farba, „Przekrój”, nr 18.
Schoeller Wilfried. F. (2000), Michaił Bułhakow, przeł. B. Kocowska, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław.
Słownik literatury polskiej XX wieku (1992), red. Brodzka A., Puchalska M., Semczuk M., Sobolewska A., Szary-Matywiecka E., Ossolineum, Wrocław.
Słownik starożytności słowiańskich (1982), t. 7, red. Labuda G., Stieber Z., Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Wrocław.
Smaga Józef (1998), Michał Bułhakow — bohater własnego dramatu, „Znak”, nr 7.
Sokołow Boris (2003), Michaił Bułhakow. Leksykon życia i twórczości, tł. A. Wołodźko-Butkiewicz, I. Krycka, J. Skrunda, Wydawnictwo Trio, Warszawa.
Stanisławski Wojciech (2020), Czytanie jako sport ekstremalny: Bruno i Michaił, „W sieci”, nr 42.
Strzałka Jan (2020), Bułhakow nielegalny, „Polityka”, nr 2.
Studziżba-Komisaruk Ewa (2001), Recenzje, noty i sprawozdania. Wilfried F. Schhoeller, Michaił Bułhakow, przeł. B. Kocowska, Wrocław 2000, ss. 220, „Acta Universitatis Wratislaviensis.
Slavica Wratislaviensia”, nr 112.
Szentalinski Witalij (1996), Wskrzeszone słowo. Z „archiwów literackich” KGB, przeł. H. Chłystowski, M. Kotowska, R. Niedzielko, E. Niepokólczycka, J. Waczków. Czytelnik, Warszawa.
Szentalinski Witalij (1997), Tajemnice Łubianki, przeł. H. Chłystowski, M. Kotowska, J. Waczków, Czytelnik, Warszawa.
Tur Krzysztof (2018), Kronika życia Michała Bułgakowa, Fundacja Sąsiedzi, Białystok.
Tyczyński Tomasz (1991), Diabeł, mistrz i uczeń, „Potop”, nr 14.
Witowicz Bożena (2018), Uścisk niedźwiedzia, „Nowe Książki”, nr 9.
Witowicz Bożena (2020), Życie nieoczywiste reaktywowane, „Nowe Książki”, nr 10.
Wojciechowski Jacek (2000), Mistrz, „Nowe Książki”, nr 10.
Woroszylski Wiktor (1991), Śmiech diabła i pogarda mistrza, „Tygodnik Powszechny”, nr 8.
Wydawnictwo Akademickie SEDNO — Szczegóły produktu, https://wydawnictwosedno.pl/ ksiazki/michail-bulhakow/ [dostęp: 3.10.2020].
Zalejko Gwidon (1993), Przeciw metodzie (biograficznej). Refleksje nad historycznością biografistyki [w:] O biografii i metodzie biograficznej, red. Rzepa T., Leoński J., Nakom, Poznań.
Zawadzki Roman (2000), Psychobiografie literackie — u źródeł twórczości, Wydawnictwo: von Borowiecky, Warszawa.
Zaworska Helena (1997), Ironia losu Mistrza, „Gazeta Wyborcza”, nr 127, dod. „Książki. Gazeta”, nr 6
