Rozwój badań nad klimatem lokalnym Krakowa

Abstrakt

Badania nad klimatem lokalnym Krakowa, realizowane po II wojnie światowej, opierały się na obserwacjach i pomiarach stacjonarnych na stacjach meteorologicznych i w punktach pomiarowych działających okresowo, na pomiarach mobilnych, a także na analizie danych sodarowych i satelitarnych. Zróżnicowana rzeźba terenu jest równie ważnym czynnikiem kształtującym klimat lokalny Krakowa jak użytkowanie/pokrycie terenu. Miejską wyspę ciepła należy rozpatrywać jako ele-ment struktury termicznej obszaru miasta i okolic w mezoskali, z uwzględnieniem inwersji temperatury powietrza i asymetrii termicznej doliny Wisły w Krakowie i okolicy. Pole opadów atmosferycznych jest znacząco zróżnicowane, głównie wskutek urozmaiconej rzeźby terenu. Sumy roczne opadu są wyższe w mieście niż poza miastem o ok. 80 mm, wyższa jest także liczba dni z opadem, ale dotyczy to tylko dni z sumą dobową poniżej 5 mm. Położenie Krakowa w dolinie Wisły i osłonięcie wypukłymi formami terenu od południa, północy i zachodu powoduje, że naturalna wentylacja pozioma i pionowa jest zła, co przyczynia się do częstego występowania ponadnormatywnych stężeń zanieczyszczeń powietrza. Średnia roczna prędkość wiatru w centrum miasta wynosi 1,8 m·s–1, a częstość cisz atmosferycznych sięga 30%.