Efektywność polityki pieniężnej Systemu Rezerwy Federalnej w latach 1962–2018

Abstrakt

Przedmiot badań: Polityka pieniężna Systemu Rezerwy Federalnej wpływa na strukturę termi­nową stóp procentowych oraz ceny aktywów, znajdując w ten sposób odzwierciedlenie w zmia­nie wielkości zagregowanego popytu i poziomu cen. Ten skomplikowany proces jest określany w literaturze jako mechanizm transmisji polityki pieniężnej. Siła tego oddziaływania jest jednak wciąż przedmiotem badań, a sam proces transmisji impulsów monetarnych do realnej gospodarki podlega zmianom w czasie.

Cel badawczy: Celem artykułu jest ocena efektywności mechanizmu transmisji impulsów polity­ki pieniężnej Fed w latach 1962–2018. W opracowaniu tym zbadano w szczególności skalę i czas przekładania się zmian stopy procentowej Fed na gospodarkę realną oraz stopę inflacji w różnych interwałach czasowych.

Metoda badawcza: Zastosowano różne metody badawcze m.in. krytyczną analizę literatury przed­miotu oraz metody ekonometryczne – model VAR. Badanie przeprowadzono na podstawie danych statystycznych dla amerykańskiej gospodarki za lata 1962–2018, zaczerpniętych z internetowych baz danych FRED oraz BEA.

Wyniki: Wyniki empiryczne pokazują, że sposób, w jaki polityka pieniężna Systemu Rezerwy Federalnej wpływała na amerykańską gospodarkę, był zróżnicowany w określonych odstępach czasu. Wyniki wskazują, że efektywność polityki stóp procentowych amerykańskiego banku centralnego zmniejszyła się od połowy lat 80. XX w. Po pierwsze, w latach 1962–1983 tempo wzrostu realnego PKB i stopa inflacji charakteryzowały się większą wrażliwością na zmianę sto­py funduszy federalnych niż w latach 1984–2018. Po drugie, w latach 1962–1983 efektywna stopa funduszy federalnych oddziaływała z prawie trzykrotnie większą siłą na aktywność ekonomiczną i procesy cenowe. Po trzecie, do połowy lat 80. XX w. skutki impulsu monetarnego były dłużej odczuwalne w amerykańskiej gospodarce niż w późniejszym okresie. Co więcej, nie znaleziono dowodów, by sądzić, że okres historycznie niskich stóp procentowych powodował spadek efek­tywności transmisji impulsów polityki pieniężnej.