Metody ochrony niepracowniczej pracy zależnej w prawie polskim

Abstrakt

Przedmiot badań: Prezentowane opracowanie dotyczy pracy zależnej świadczonej poza stosun­kiem pracy. Przez pracę zależną Autor rozumie pracę świadczoną poza stosunkiem pracy w wa­runkach zależności stawiającej wykonawcę w pozycji socjalnej wymagającej ochrony kompen­sującej nierównowagę sił stron. Dotychczasowe badania nad prawną regulacją pracy zależnej koncentrują się na definicji tej pracy oraz propozycjach uregulowania statusu jej wykonawców. Brakuje natomiast opracowań identyfikujących i oceniających metody już przewidziane w prze­pisach prawnych i stosowane w praktyce.

Cel badawczy: Dlatego w niniejszym opracowaniu podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, jakie metody, od kiedy i w jakich sytuacjach są stosowane na podstawie obowiązującego prawa. Dru­gim celem badania jest ustalenie, czy te metody są wystarczające. Autor stawia tezę, że polski ustawodawca nie ma spójnej koncepcji definiowania i ochrony pracy zależnej.

Metoda badawcza: Badania opierają się na dogmatyczno-prawnej analizie przepisów polskiego prawa oraz wypowiedzi orzecznictwa i doktryny na tle prawa międzynarodowego i unijnego.

Wnioski: W rezultacie przeprowadzonych rozważań Autor dochodzi do wniosku, że w prawie polskim brakuje spójnej koncepcji ochrony pracy zależnej i nie zawsze jest ona właściwie adreso­wana i skuteczna. W konkluzji Autor proponuje przyjęcie typologicznej metody identyfikacji pra­cy zależnej i przyznanie jej wykonawcom określonego minimum uprawnień ochronnych. W razie potrzeby ochrona poszczególnych grup wykonawców mogłaby ulegać dalszym modyfikacjom.