Saving face – conversation analysis of a television programme dedicated to plastic surgery addiction
DOI:
https://doi.org/10.26485/PS/2021/70.2/6Keywords:
conversation analysis, conversation, interview, interaction between participants, plastic surgeryAbstract
The method of conversation analysis was used to analyze an interview brodcast on TVP2 “Pytanie na śniadanie” devoted to addiction to plastic surgery. The interviewees were a woman known as the Polish Barbie doll, her partner and a plastic surgeon. The interview was moderated by two TV presenters. In the analyzed fragments, it was noticeable how the possibility of a dispute was neutralized on an ongoing basis, and the differences of opinions and views were settled. The main result of the analysis is the reconstruction of the way the conversation proceeds in an embarrassing situation.
References
Brown Penelope, Stephen C. Levinson. 1987. Politeness. Some universals in language usage. Cambridge: Cambridge University Press.
Goffman Erving. 1981. Człowiek w teatrze życia codziennego, tłum. H. Śpiewak, P. Śpiewak. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
Goffman Erving. 2006. Rytuał interakcyjny. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Grodziński Eugeniusz. 1980. Wypowiedzi performatywne: Z aktualnych zagadnień filozofii języka. Wrocław: Wydawnictwo PAN.
Jefferson Gail. 1984. On the organisation of laughter in talk about troubles. In: Structures of social action: Studies in conversation analysis, M. Atkinson, J. Heritage (eds.), 346–370. Cambridge: Cambridge University Press.
Lakoff Robin. 1977. The logic of politeness: Or minding your p’s and q’s. In: Papers from the ninth regional meeting of the Chicago Linguistic Society, 292–305. Chicago: Annual Meeting of the Chicago Linguistic Society.
Manning Phil. 1989. “Ritual talk”. Sociology 23(3): 365–385.
Marcjanik Małgorzata. 2008. Grzeczność w komunikacji językowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Rancew-Sikora Dorota. 2007. Analiza konwersacyjna jako metoda badania rozmów codziennych. Warszawa: Wydawnictwo Trio.
Rancew-Sikora Dorota. 2009. „Poznajesz mnie? Nic się nie zmieniłeś”: Jak zaczyna się rozmowa z osobą dawno niewidzianą. W: Społeczeństwo i codzienność. W stronę nowej socjologii?, S. Rudnicki, J. Stypińska, K. Wojnicka (red.), 184–205. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
Rancew-Sikora Dorota. 2013. Czy osoba starsza musi bardziej niż inni dbać o zdrowie? Konfliktowy charakter codziennej troski z perspektywy analizy konwersacyjnej. W: O społecznym znaczeniu tożsamości, miejsca i czasu życia: Szkice socjologiczne i gerontologiczne, D. Rancew-Sikora, C. Obracht-Prondzyński, M. Kaczmarczyk, P. Czekanowski (red.), 381–397. Gdańsk: Wydawnictwo Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego.
Rancew-Sikora Dorota. 2015. „Opowiadanie w społecznym układzie stołu. Analiza konwersacyjna spotkań rodzinnych”. Studia Humanistyczne AGH 14 (1): 25–42.
Rancew-Sikora Dorota. 2017. Analiza konwersacyjna audycji radiowej poświęconej coachingowi. W: Analiza dyskursu publicznego. Przegląd metod i perspektyw badawczych, M. Czyżewski, M. Otrocki, T. Piekot, J. Stachowiak (red.), 349–372. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Sedno.
Sacks Harvey, Schegloff Emanuel, Jefferson Gail. 1974. “A simplest systematics for the organization of turn-taking for conversation”. Language 50(4): 696–735.
Szkuta Katarzyna. 2009. „Cześć chłopaku!” Rytualne aspekty okazywania zaangażowania w rozmowę w audycji radiowej”. Przegląd Socjologii Jakościowej 5(2): 23–40.
Wilkinson Sue, Celia Kitzinger. 2006. “Surprise as an international achievement: Reaction tokens in conversation”. Social Psychology Quarterly 2: 150–182.
Yule George. 1996. Pragmatics. Oxford: Oxford University Press.
