”Wyszedłem z Domu Niewoli…” O drodze do duchowego nomadyzmu na przykładzie mężczyzny poszukującego „swojego miejsca” w świecie

Abstrakt

Przedmiotem uwagi w artykule uczyniono drogę do duchowego nomadyzmu, rozważaną na przykładzie mężczyzny, którym od dzieciństwa kierowała chęć „umiejscowienia się”, tj. odnalezienia swojego miejsca w świecie. Rozważania rozpoczynają się od zagadnień terminologicznych – od zdefiniowania charakterystycznej dla tego rodzaju nomadów duchowości i ponowoczesnego nomadyzmu w ogóle – oraz metodologicznych opisujących kontekst badania i sposób analizy materiału badawczego. Następnie odtworzono drogę prowadzącą do nomadyzmu: od wczesnych doświadczeń związanych z „pustością” otaczającego świata poprzez próby znalezienia własnego miejsca (kończące się utkwieniem w pułapce biograficznej) po wyjście z dotychczasowych struktur społecznych i dokonanie „subiektywnego zwrotu”. Podsumowując, zwrócono uwagę na psychospołeczny charakter badanego zjawiska będącego prawdopodobnie reakcją na typowy dla ponowoczesności rozpad architektur sensu.