Rzeźbiarz czy inżynier? Idea „totalnego dzieła sztuki” jako forma wolności umysłu w obliczu zagrożenia. Analiza porównawcza wybranych przykładów

Abstrakt

W czasach globalnego niepokoju i rozgrywających się współczesnych dramatów, sztuka może pełnić rolę strażnika tych obszarów wolności, które pozwalają nam funkcjonować mimo wszystko. Dzisiejsza sztuka stoi przed o wiele trudniejszym zadaniem niż zaspokajanie doznań estetycznych jej odbiorców. Od czasów I wojny światowej, która na zawsze zmieniła nasze myślenie o świecie i poczuciu bezpieczeństwa, sztuka podlegała nieustannym rewolucjom, przemianom tak gwałtownym jak gwałtownie zmieniały się losy ludzkości. Dlatego w konsekwencji tej ewolucji powstała nowa definicja sztuki, której swoistą okazało się wewnętrzne silne przeżycie. Charakterystycznym znakiem naszych czasów, stała się sztuka której zadaniem nie jest już ekspresja, tylko impresja w znaczeniu „silnego uderzenia w odbiorcę”. Ta definicja realizuje się w sztuce współczesnych artystów, angażując w niewerbalny proces myślowy odbiorcę, który aktywnie uzupełnia to czego w jej przekazie brakuje. W artykule została omówiona idea „totalnego dzieła sztuki” w oparciu o wybrane przykłady z twórczości artystów multimedialnych wykorzystujących sensualność przestrzeni, percepcję i aktywną postawę odbiorcy. Są to artyści, nie pozwalający stłumić w sobie wolności do samostanowienia, którzy za pomocą silnych bodźców sensorycznych wyprowadzają odbiorcę ze strefy komfortu, co wyzwala ich wyobraźnię i urzeczywistnia poczucie wolności.