Cancel culture: unieważniając unieważnianie

Abstrakt

W artykule tym staram się zrekonstruować, jak ujmowano dotąd cancel culture, a także zaproponować własną ramę rozumienia tego fenomenu. Dlatego też dokonuję przeglądu jego definicji oraz wskazuję na związki kultury unieważniania z uniwersalnymi procesami oddolnego, pozaprawnego karania, a także przedstawiam pięć ram interpretacyjnych, w których zazwyczaj cancel culture się umieszcza. Następnie prezentuję własny sposób ujmowania tego zjawiska. Zgodnie z nim pojęcie kultury unieważniania rodzi się jako reakcja establishmentu na upowszechnianie sieciowych form oddolnego karania i może być rozpoznawane jako próba podtrzymania kontroli nad procesami przyciągania uwagi oraz budowania reputacji przez tych, którzy dominują. W artykule staram się też pokazać, iż skonstruowanie pojęcia cancel culture przynosi odwrotne do zamierzonych skutki: prowadzi do upowszechnienia sieciowego unieważniania, osłabia zaufanie wobec działań konstytutywnych dla kapitalizmu afektywnego, wzmacnia też procesualny charakter kultury.