Historie z potencjałem, czyli storytelling w kierowaniu szkołą jako organizacją uczącą się

Abstrakt

Przedmiotem podjętej analizy jest potencjał opowieści (storytellingu) w pracy kierowniczej. Głównym celem artykułu jest przedstawienie storytellingu w roli metody wspomagającej kształtowanie kultury szkoły jako organizacji uczącej się, a także zainspirowanie do dostrzeżenia i wypróbowania potencjału opowieści w procesie kierowania placówką edukacyjną. W świetle nieustannie dokonujących się w świecie zmian zachodzi potrzeba głębokiej reorganizacji modelu szkoły – od instytucji nauczającej do uczącej się. Podstawowym założeniem procesu kierowania organizacją uczącą się jest rozwijanie współpracy opartej na otwartej komunikacji polegającej na ujawnianiu i uzgadnianiu różnych punktów widzenia, akceptacji odmiennej percepcji zachodzących zdarzeń, praktykowaniu krytycznej refleksji w celu zmiany i doskonalenia codziennych praktyk w uczących się społecznościach. W szkołach rozwijających się w kierunku organizacji uczących się nabiera znaczenia współtworzenie wizji przez wszystkie podmioty oraz wdrażanie zmian niezbędnych do uzyskania wspólnie wypracowanych wartości. W tekście podjęto próbę odpowiedzi na pytanie: Jakie walory storytellingu mogą być wykorzystane we wsparciu działań kierowniczych zmierzających do kształtowania kultury placówki edukacyjnej jako organizacji uczącej się? Przedstawiono przy tym w syntetycznym ujęciu uniwersalny charakter opowieści oraz możliwości wykorzystania jej w praktyce kierowania szkołą.