Tadeusz Kantor – zaangażowanie – multiplikacja – partycypacja

https://doi.org/10.26485/AI/2018/20/14

Abstrakt

_{Artykuł omawia akcję Multipart przygotowaną przez Tadeusza Kantora dla Galerii Foksal w Warszawie (1970 i 1971). Neologizm nazwy powstał z połączenia słów: multiplikacja i partycypacja. Intencja autora została sformułowana w towarzyszącym całemu wydarzeniu manifeście. Dla Kantora było ważne zakwestionowanie pojęcia dzieła sztuki wobec narastającego wokół konsumpcjonizmu. Artysta był autorem projektu 40 płócien, do których doszyto parasole. Wykonawcami całości byli studenci Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Prace zostały sprzedane na wernisażu by rozpocząć drugą część Multipartu. Partycypacja widzów została obwarowana dokładnie spisaną umową i zakładała, że ostateczny kształt dzieła powstanie poprzez i dzięki kreatywności odbiorcy. Z dzisiejszej perspektywy historycznej, dzięki opracowaniom Claire Bishop dość łatwo można się dopatrzeć w pomysłach Kantor zbieżności z ideami Międzynarodówki Sytuacjonistycznej. Kantor, przy całej fascynacji możliwością aktywnego zaangażowania widza w kreację dzieła, swojego działania nie wiązał z polityką czy jakimkolwiek aspektem polityczności. Fakt ten wyraźnie oddziela jego sposób myślenia o funkcji sztuki we współczesnym świecie od zbudowanego na korzeniach lewicowych ruchu sytuacjonistów.}