O gwarancjach realizacji swobód wynikających z zasady wolnych wyborów w systemie prawnym u progu XX-lecia międzywojennego
DOI:
https://doi.org/10.26485/SW/2021/32/4Słowa kluczowe:
zasada wolnych wyborów, wybory w XX-leciu międzywojennymAbstrakt
Zasada wolnych wyborów stanowi podstawę funkcjonowania współczesnych systemów wyborczych oraz przeprowadzanych elekcji. Wolności determinujące dziś realizację zasady wolnych wyborów, tj. wyłaniania i zgłaszania kandydatów (list kandydatów), prowadzenia kampanii wyborczej oraz swobody preferencji wyborczych przy zapewnieniu jednoczesnego przestrzegania dyrektywy uczciwego procesu wyborczego mają swoją genezę w instytucjach wprowadzonych i praktykowanych tuż po odrodzeniu państwa polskiego.
Bibliografia
Ajnenkiej Andrzej. 1991. Polskie konstytucje. Warszawa: WSiP.
Antoszewski Andrzej. 2006. Systemy wyborcze. W Systemy polityczne współczesnej Europy. Red. Andrzej Antoszewski, Ryszard Herbut. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Banaszak Bogusław. 1993. „Opinia o ustawie uchwalonej dnia 15 kwietnia 1993 r. Ordynacja wyborcza do Sejmu RP (druk senacki nr 179)”. Zeszyty Biura Studiów i Analiz Kancelarii Senatu 140.
Banaszak Bogusław. 2008. Prawo konstytucyjne. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck.
Bogucki Antoni. 1918. Ordynacja wyborcza do Sejmu Ustawodawczego. Warszawa: WSiP.
Bożyk Stanisław. 2006. Partie polityczne a Sejm RP. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe.
Brzoza Czesław. 1989. „Wybory do Konstytuanty w Krakowie w 1919 roku w świetle współczesnej prasy”. Studia Historyczne 4.
Buczkowski Jerzy. 1998. Podstawowe zasady prawa wyborczego III Rzeczypospolitej. Lublin: Wydawnictwo UMCS.
Buzek Józef. 1918. Projekt konstytucji państwa polskiego i ordynacji wyborczej sejmowej oraz uzasadnienie i porównanie projektu konstytucji państwa polskiego z innymi konstytucjami. Wstęp ks. H. Przeździecki, t. I–IV [b.m.w.].
Buzek Józef. 1922. Główne zasady polityczne ordynacji wyborczej do Sejmu i Senatu. Studjum krytyczno-porównawcze. Warszawa–Lwów: Książnica Polska Tow. Nauczycieli Szkół Wyższych.
Chmaj Marek. 2008. Zasady polskiego prawa wyborczego. W System wyborczy w Rzeczypospolitej Polskiej. Red. Marek Chmaj, Wiesław Skrzydło. Warszawa: Wydawnictwo Wolters Kluwer.
Chmaj Marek, Żmigrodzki Marek. 1995. Status prawny partii politycznych w Polsce. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Czarski Antoni. 1918. Jak i kogo wybierać do Sejmu. Warszawa.
Galster Jan. 2002. Kilka uwag o aksjologii prawa wyborczego. W Prawo wyborcze Rzeczypospolitej Polskiej i problemy akcesji do Unii Europejskiej. Materiały XLIV Ogólnopolskiej Konferencji Katedr i Zakładów Prawa Konstytucyjnego. Olsztyn 25–27 kwietnia 2002 roku. Red. Andrzej Sylwestrzak. Olsztyn: Wydawnictwo UWM.
Garlicki Leszek. 2010. Polskie prawo konstytucyjne. Zarys wykładu. Warszawa: Wydawnictwo Liber.
Gebethner Stanisław. 1989. „Wybory do Sejmu i Senatu 1989 r. (wstępne refleksje)”. Państwo i Prawo. 8.
Grabowska Mirosława, Szawiel Tadeusz. 2003. Wstęp. Demokracja – partie polityczne – społeczeństwo. W Budowanie demokracji. Podziały społeczne, partie polityczne i społeczeństwo obywatelskie w postkomunistycznej Polsce. Red. Mirosława Grabowska, Tadeusz Szawiel. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Ilski Zdzisław. 2013. Formuła wyborcza u progu niepodległej Polski (do 1922 r.). Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Jodko-Narkiewicz Witold. 1918. Jaka powinna być ordynacja wyborcza do przyszłego Sejmu Polskiego. Warszawa: S. Orgelbrand i Synowie.
Kacperski Kamil. 2007. System wyborczy do Sejmu i Senatu u progu Drugiej Rzeczypospolitej. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe.
Kamińska-Szmaj Irena. 1994. Judzi, ohydza, ze czci ociera. Język propagandy politycznej w prasie 1919–1923. Wrocław: Towarzystwo Przyjaciół Polonistyki Wrocławskiej.
Komarnicki Wacław. 1922. Polskie prawo polityczne (geneza i system). Warszawa: Księgarnia F. Hoesicka.
Komarnicki Wacław. 1932. Ordynacje wyborcze do Sejmu i Senatu z dnia 28 lipca 1922 roku w świetle uwag prawniczych. Warszawa: Księgarnia F. Hoesicka.
Kryszeń Grzegorz. 2008. Prawo wyborcze do parlamentu. Status prawny posłów i senatorów. W Prawo konstytucyjne. Red. Marian Grzybowski. Białystok: Wydawnictwo Temida 2.
Momro Paweł. 2013. Parlament w Polsce. Przemiany polityczno-ustrojowe na przestrzeni XX wieku. Kraków: Paweł Momro.
Ochimowski Feliks. 1906. Prawa konstytucyjne. Szkic porównawczy. Warszawa: Druk. Piotra Laskauera i S-ki.
Paszkudzki August. 1926. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 marca 1921 roku. Komentarz. Lwów–Warszawa: Książnica–Atlas.
Peretiatkowicz Antoni. 1924. Państwo współczesne. Poznań: Fiszer i Majewski.
Pietrzak Michał. 1989. „Państwo prawne w konstytucji z 17 marca 1921 r.”. Czasopismo Prawno-Historyczne 2.
Siemieński Józef. 1918. Projekt Konstytucji Państwa Polskiego i ordynacji wyborczej sejmowej. Wnioski zasadnicze do projektu Konstytucji i ordynacji wyborczej złożone w Komisji Sejmowo-Konstytucyjnej Tymczasowej Rady Stanu. Warszawa: Drukarnia Państwowa Królestwa Polskiego. Odbitka z wydawnictwa rządowego.
Siemieński Józef. 1919. Rozbiór krytyczny ordynacji wyborczej do Sejmu Ustawodawczego. Warszawa: Księgarnia F. Hoesicka.
Skotnicki Krzysztof. 2018. „Instytucja mężów zaufania w polskim prawie wyborczym w okresie międzywojennym”. Studia Wyborcze 25.
X. 1906. Jakim powinno być prawdziwe przedstawicielstwo ludowe? Ze wstępem A. Warskiego. Warszawa: Biblioteka Naukowa.
Żukowski Arkadiusz. 2004. System wyborczy do Sejmu i Senatu RP. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe.
