Halina Irena Pelc (Pelcowa) z domu Bartnik – w kręgu imienia i nazwiska Jubilatki
DOI:
https://doi.org/10.26485/RKJ/2025/73/18Słowa kluczowe:
leksyka, onomastyka, antroponimia, polszczyzna historyczna, polszczyzna współczesnaAbstrakt
Celem artykułu jest przede wszystkim przedstawienie etymologii imion i nazwisk Jubilatki, a także sposobu funkcjonowania tych onimów zarówno w ujęciu historycznym, jak i współcześnie. Materiał źródłowy do analizy został ekscerpowany ze słowników języka polskiego: etymologicznych, ogólnych (tj. objaśniających: historycznych i współczesnych), gwarowych, frazeologicznych i onomastycznych.
Bibliografia
Baza imion, b.r., Ile osób ma na imię Halina?, https://bazaimion.pl/wystepowanie-imion-zenskich/halina (dostęp: 30.01.2025).
Boryś Wiesław, 2005, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków.
Brechenmacher Josef K., 1957, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II. Auflage, t. I, C.A. Starke Verlag, Linburg an der Lahn.
Breza Edward, 2000, Nazwiska Pomorzan. Pochodzenie i zmiany, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk.
Bubak Józef, 1993, Księga naszych imion, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław.
Bystroń Jan, 1938, Księga imion w Polsce używanych, Towarzystwo Wydawnicze „Rój”, Warszawa.
Cieślikowa Aleksandra, red., 2007, Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku, t. I: A–G, Wydawnictwo Lexis, Kraków.
Cieślikowa Aleksandra, red., 2011, Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku, t. III: Mc–Pi, Wydawnictwo Lexis, Kraków.
Fros Henryk, Sowa Franciszek, 1995, Twoje imię. Przewodnik onomastyczno-hagiograficzny, Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy, Kraków.
Gottschald Max, 1954, Deutsche Namekunde Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Verlag Walter de Gruyter u.Co, Berlin.
Grzenia Jan, 2002, Słownik imion, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa. Halina z Koryntu, b.r., https://pl.wikipedia.org/wiki/Halina_z_Koryntu (dostęp: 13.03.2025).
Imieniny Haliny – kalendarz imienin Haliny, b.r., https://imienniczek.pl/imieniny-haliny (dostęp: 13.03.2025).
Kamieńska Anna, 1982, Notatnik 1965–1972, Wydawnictwo „W drodze”, Poznań.
Lista imion żeńskich w rejestrze PESEL stan na 22.01.2025 – imię drugie, 2025, https://dane.gov.pl/pl/dataset/1501,lista-imion-wystepujacych-w-rejestrze-pesel/resource/63930/table?page=1&per_page=20&q=&sort= (dostęp: 6.08.2025).
Lista imion żeńskich w rejestrze PESEL stan na 22.01.2025 – imię pierwsze, 2025, https://dane.gov.pl/pl/dataset/1501,lista-imion-wystepujacych-w-rejestrze-pesel/resource/63914/table?page=1&per_page=20&q=&sort= (dostęp: 6.08.2025).
Makarski Władysław, 2020, Jubilata życiorys onomastyczny, „TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych”, nr 6 (numer specjalny), s. 17–30.
Malec Maria, 1996, O imionach i nazwiskach w Polsce. Tradycja i współczesność, Wydawnictwo Biblioteczka Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego, Kraków.
Malec Maria, 2001, Imię w polskiej antroponimii i kulturze, Wydawnictwo DWN, Kraków.
Nazwiska żeńskie – stan na 2024–01–19, 2024, https://dane.gov.pl/pl/dataset/568,nazwiska-wystepujace-w-rejestrze-pesel/resource/54120/table?page=1&per_page=20&q=&sort= (dostęp: 6.08.2025).
Nazwiska żeńskie – stan na 2025–01–22, 2025, https://dane.gov.pl/pl/dataset/568,nazwiska-wystepujace-w-rejestrze-pesel/resource/63883/table?page=1&per_page=20&q=bartnik&sort= (dostęp: 6.08.2025).
Rymut Kazimierz, 1999, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I, Polska Akademia Nauk, Instytut Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków.
Rymut Kazimierz, 2001, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II, Polska Akademia Nauk, Instytut Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe DWN, Kraków.
Słownik języka polskiego PWN, b.r., hasło bartnik, https://sjp.pwn.pl/sjp/bartnik (dostęp: 6.03.2025).
Słownik języka polskiego PWN, b.r., hasło Nazwiska, https://sjp.pwn.pl/slowniki/Nazwiska (dostęp: 30.01.2025).
Tomczak Lucyna, 2003, Słownik odapelatywnych nazwisk Polaków, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław.
Umińska-Tytoń Elżbieta, 1984, Formy pochodne imion derywowane sufiksalnie (na przykładzie imion łódzkich), „Studia Językoznawcze. Streszczenia Prac Doktorskich”, t. X, s. 107–155.
Umińska-Tytoń Elżbieta, 1986, Sposoby tworzenia form pochodnych od imion chrzestnych, „Onomastica”, t. XXXI, s. 87–113.
Umińska-Tytoń Elżbieta, 2001, Imię w codziennej komunikacji dawniej i dziś, w: G. Habrajska, red., Język w komunikacji, t. 2, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi, Łódź, s. 86–92.
Ustawa z dnia 28 listopada 2014 r. o aktach stanu cywilnego (Dz.U. z 2021 r., poz. 709), https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20210000709 (dostęp: 30.01.2025).
Wikisłownik, b.r., https://pl.wiktionary.org/wiki/Aneks:Przys%C5%82owia_polskie_-_imiona (dostęp: 6.03.2025).
Wróbel Henryk, 1973, Schematy słowotwórcze polskich hipokorystyków, „Prace Naukowe Uniwersytetu Śląskiego”, t. 35, s. 27–48.
Żmigrodzki Piotr, red., b.r., Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków, https://wsjp.pl/ (dostęp: 6.03.2025).
